Charta qua Bernardus dat monasterio Cluniacensi ancillam nomine Constantiam cum duobus filiis.
Notum esse omnibus volumus, quod ego Bernardus, divinę ammonitioni parere desiderans quę nos ammonet, dicens: «Abscondite elemosinam in sinu pauperis,» acque in terra viventium bona Domini possidere, Domino propiciante, anelans, trado Deo et ejus apostolis Petro et Paulo, ac Cluniensi loco, ancillam unam, nomine Constantiam, et duos ejus filios quos de Gualterio scilicet genuit, pro remedio mee animæ et meorum parentum.